ORIGINAL_ARTICLE
بررسی روند تغییرات شیمیایی، میکروبی و حسی فیله ماهی قزلآلای
رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss) جهت تعیین مدت زمان
ماندگاری آن طی نگهداری در دمای یخچال (C? 4+)
امروزه اهمیت نگهداری و عرضه ماهی تازه با توجه به علاقه مصرف کنندگان به ماهی تازه نسبت به منجمد روز به روز بیشتر میشود. در این میان تعیین مدت زمان ماندگاری ماهی، جهت تعیین زمان مصرف آن، به دلیل فساد پذیری بالای ماهی اهمیت مییابد. این پژوهش به منظور بررسی روند تغییرات فسادی و تعیین زمان ماندگاری ماهی قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss) طی نگهداری در دمای یخچال (°C4) صورت پذیرفت. بدین منظور فیلههای ماهی قزلآلا به مدت 18 روز در یخچال نگهداری و تغییرات شاخصهای اسیدهای چرب آزاد (FFA) Free Fatty Acids، شاخص تیوباربیتوریک اسید (TBA)Thiobarbituric acid ، مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)Total Volatile Basic Nitrogen ، بار میکروبی کلTotal Viable Count (TVC) و ارزیابیهای حسی صورت پذیرفت. نتایج به دست آمده نشان داد مقادیر شاخصهای شیمیایی طی نگهداری بطور معنیداری افزایش یافت. با توجه به استانداردهای TBA، TVB-N و TVC و همچنین ارزیابی حسی نمونهها در روز 5 از حدود استاندارد تعیین شده خارج شدند. بررسی همبستگیهای بین شاخصهای شیمیایی و میکروبی با قابلیت پذیرش کلی نشان داد که دقیقترین شاخصها جهت تعیین ماندگاری فیله ماهی قزلآلا TVC (log cfu/g 6) و TVB-N (حدود 25 میلیگرم در 100 گرم فیله) میباشد. طبق نتایج فیله ماهی قزلآلای رنگینکمان تا حدود روز 5 در دمای یخچال قابل نگهداری میباشد.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23287_99c2baafd5f89e80a97d0ae2fe20f97e.pdf
2011-07-23
107
119
ارزیابی حسی
ارزیابیهای شیمیایی
ارزیابیهای میکروبی
تعیین زمان ماندگاری
دمای یخچال
قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss)
مهدی
ذوالفقاری
zolfaghari.mz@gmail.com
1
1 دانش آموخته کارشناسی ارشد،
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تاثیر تخریبی سم دیازینون بر ساختار بیضه ماهی سفید دریای خزر
(Rutilus frisii kutum) با استفاده از تکنیک کشت بافت (در شرایطIn Vitro)
ماهی سفید دریای خزر یکی از ماهیان اقتصادی حوزهی جنوبی دریای خزر است که همه ساله جهت تخمریزی به رودخانههای حوزه جنوبی این دریا وارد میشود و در این حین با انواع آلایندههای صنعتی و کشاورزی روبرو میشود. در این مطالعه جهت بررسی چگونگی روند تولید اسپرم (اسپرماتوژنز) مولدین نر ماهی سفید در آبهای آلوده، اقدام به کشت بافت بیضهاین ماهیان تحت تماس با غلظتهای 10، 100 و 200 میکروگرم در میلیلیتر از سم دیازینون به مدت 3 و 6 روز در شرایط In Vitro گردید. میزان ضایعات وارده بر بافت بیضه و کاهش روند اسپرماتوژنز با افزایش غلظت و افزایش زمان تماس سم با بافت بیشتر شده به طوری که در غلظت 200 میکروگرم در میلیلیتر در ششمین روز پس از کشت تعداد بسیار زیادی از سلولهای جنسی نکروز یافته و روند اسپرماتوژنز در بافت متوقف گردید. از آنجایی که تولید مثل موفق ماهیان در گرو کیفیت و کمیت مناسب گامتهای مولدین است، ادامهی روند آلودگی در طی سالهای متمادی جمعیت این ماهیان را با تهدید جدی مواجه خواهد ساخت.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23288_1a147d0371346919cdc935e5776469a4.pdf
2011-07-23
121
128
بیضه
دریای خزر
دیازینون
کشت بافت
ماهی سفید
فاطمه
فداکارماسوله
sh.fadakar@gmail.com
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد شیلات،
AUTHOR
حمید
فرحمند
hf498@uwindsor.ca
2
استاد دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران
AUTHOR
علیرضا
میرواقفی
avaghefi@ut.ac.ir
3
دانشیار دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران
AUTHOR
محمدعلی
نعمت الهی
malahi@ut.ac.ir
4
استادیار دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تغییرات پروفیل اسید چرب لارو کپور معمولی (Cyprinus carpio)
در مرحله رشد و تکامل لاروی
تغییرات ترکیب اسیدهای چرب کپور معمولی طی مراحل لاروی در جهت تعیین احتیاجات غذایی و بهبود کیفیت تولید، به مدت 33 روز در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان گرمابی شهید رجایی ساری مورد مطالعه قرارگرفت. نمونه برداری از لاروها به صورت کاملاً تصادفی در روزهای 1، 3، 7، 11، 15، 19، 26 و33 پس از تفریخ انجام شد. تغذیه لاروها پس از جدب دوسوم کیسه زرده، از روز سوم تا روز هفتم پس از تفریخ، با روتیفر(Brachionus calyciflorus) و از روز هشتم تا پایان دوره با غذای خشک صورت گرفت. از ابتدا تا انتهای دوره، اسیدهای چرب اشباع به میزان 2 % کاهش و اسیدهای چرب تک غیراشباع و چند غیراشباع به ترتیب 46/7 % و 26/1 % افزایش داشتند. نوسان در میزان اسیدهای چرب در دورههای مختلف نشان دهنده استفاده از آنها به عنوان منبع انرژی است. مقایسه غلظت پایین 6n-4:20C (اسید آراشیدونیک)، 3n-6:22C (اسید دوکوزاهگزانوئیک) و 3n-5:20C (اسید آیکوزاپنتانوئیک) در غذای مصرفی لارو با مقدار بالای آنها در بدن لارو نشان دهنده توانایی لارو کپور معمولی در سنتز آراشیدونیک اسید از 6n-2:18C (اسید لینولئیک) و سنتز اسید دوکوزاهگزانوئیک و اسید آیکوزاپنتانوئیک از 3n-3:18C (لینولنیک اسید) است.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23289_175a0c052d77f268ef1c8c4e43bc2614.pdf
2011-07-23
129
143
اسید چرب
اسیدهای چرب چند غیراشباع
تکامل لاروی
کپور معمولی
لیپید
آناهیتا
فرهودی
ana_farhoudi@yahoo.com
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران
AUTHOR
عبدالمحمد
عابدیان کناری
aabedian@modares.ac.ir
2
دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی مولکولی جمعیت ماهی سیاه کولی خزری Vimba vimba persa
(pallas, 1814) با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره در استان گیلان
واقع در جنوب دریای خزر
جمعیت ماهی سیاه کولی دریای خزر (Vimba vimba persa) در دو منطقه از سواحل جنوبی دریای خزر (تالاب انزلی و رودخانه حویق واقع در استان گیلان) با استفاده از ده نشانگر ریزماهواره پلی مورف مورد مطالعه قرار گرفت. در مجموع 153 الل مورد شناسایی گردید. بیشترین تعداد اللهای مشاهده شده 17 الل در جایگاه CA3 و کمترین آن 3 الل در جایگاه Z8145 بوده که میانگین اللی در هر جایگاه 6/7 بدست آمد. میانگین هتروزایگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار به ترتیب 79/0 و 76/0 بود. بیشتر مناطق انحراف از تعادل هاردی - واینبرگ را نشان دادند. مقادیر محاسبه شده Fst در سطح معنی داری (p?0.01)، دو جمعیت از ماهی سیاه کولی خزری در سواحل جنوبی دریای خزر را نشان داد. بنابراین مدیریت برای حفاظت این گونه، برداشت پایا و بازسازی ذخایر با در نظر گرفتن حفظ تنوع ژنتیکی توصیه میشود
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23290_0bbe4a81f8aa8cc8795b47b9efd43fcb.pdf
2011-07-23
145
152
جمعیت
دریای خزر
ریزماهواره
ژنتیک
سیاه کولی خزری Vimba vimba persa
شقایق
روح الهی
samohamadian@yahoo.com
1
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
AUTHOR
ابوالقاسم
کمالی
kamali.abolghasem@gmail.com
2
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی دو روش بیهوشی با یخ و گل میخک و کشتار خارج از آب بر پاسخ استرس و برخی شاخصهای کیفی ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio)
در این تحقیق اثر دو روش بیهوشی 1) بیهوشی ماهیان با قرار دادن آنها در یخ 2) بیهوشی ماهیان با غوطهوری در عصارهی گل میخک و مرگ با ضربه در سر، در مقایسه با روش معمول کشتن ماهی (مرگ خارج از آب) بر شاخصهای کیفی و میزان استرس وارده در ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش بیهوشی قبل از مرگ، بر کیفیت گوشت ماهی اثر معنیداری دارد. ارزیابی شاخص جمود نعشی و میانگین pH عضله در طول زمان پس از کشتار و بین تیمارهای آزمایشی مختلف، تغییرات معنی داری را نشان دادند. جمود نعشی در ماهیانی که خارج از آب مردند، 3 ساعت بعد به بیشترین مقدار خود (6/77 درصد) رسید. جمود نعشی ماهیان بیهوش شده در یخ و عصاره گل میخک به ترتیب در 24 ساعت پس از مرگ (2/44 درصد) و 60 ساعت پس از مرگ (1/55 درصد) به حداکثر رسید. ماهیان بیهوش شده با گل میخک، جمودی با تاخیر نسبت به دو تیمار دیگر داشتند. میزان pH بلافاصله پس از مرگ برای ماهیان مرگ خارج از آب 34/6 ، برای تیمار یخ گذاری 53/6 و برای تیمار گل میخک 99/6 بود. در ماهیان بیهوش شده با عصاره گل میخک، میزان آبچک عضله پایین تر از سایر تیمارها بود. غلظت فاکتورهای خونی وابسته به استرس (کورتیزول، گلوکز و لاکتات پلاسما) در تیمار مرگ خارج از آب، بطور معنی داری از تیمارهای یخ گذاری، گل میخک و تیمار شاهد پلاسما، شامل 8 ماهی زنده درون حوضچه نگهداری که تحت استرس بیهوشی و کشتار نبودند، بالاتر بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که ماهیهایی که با عصاره گل میخک بیهوش و سپس با ضربه در سر کشته شدند، کیفیت به مراتب بالاتر داشته و استرس وارده به آنها نسبت به تیمارهای یخ گذاری و مرگ خارج از آب، پایین تر بود.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23291_fbee773e49f235e12d5c7ad76a979be4.pdf
2011-07-23
153
162
استرس
کپور معمولی (Cyprinus carpio)
کیفیت گوشت
گل میخک
مرگ خارج از آب
سهراب
معینی
dr_smoini@yahoo.com
1
دانشیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران، ایران
AUTHOR
زینب
مولودی
znmouloodi@yahoo.com
2
دانشجوی کارشناسی ارشد شیلات، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، ایران
AUTHOR
بهاره
شعبانپور
b_shabanpour@yahoo.com
3
دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
پاسخ بزرگ بیمهرگان کفزی رودخانه هراز به پساب مزارع پرورش ماهی قزلآلای رنگینکمان
اثر پساب مزارع پرورش ماهی قزلآلای رنگینکمان رودخانه هراز بر بزرگ بیمهرگان کفزی و توان خودپالایی رودخانه، با انتخاب چهار مزرعه و دهایستگاه در منطقه مورد مطالعه صورت گرفت. نمونهبرداری از بزرگ بیمهرگان کفزی، در پنج نوبت در فصول مختلف سال انجام گردید. حدود 170000 نمونه بزرگ بیمهرگان کفزی شناسایی شده که به 34 جنس، 32 خانواده و 12 راسته تعلق داشتند. بیشترین فراوانی را در اکثر ایستگاهها، راسته Ephemeroptera تشکیل داده که فراوانی مجموعدو جنس Acentrella sp. و Baetis sp. 9/97 درصد از کل اعضای این راسته را در کلیهایستگاهها تشکیل دادند. شاخصهای غنای EPT، درصد EPT و(Chironomidae /Ephemeroptera+Plecoptera+ Trichoptera) EPT/CHIR. در ایستگاههای بلافاصله پایین دست مزارع نسبت به بالا دست آنها از مقادیر کمتری برخوردار بودند و با فاصله گرفتن از مزارع افزایش پیدا کردند. بر اساس نتایج شاخص زیستی (Hilsenhoff Family Biotic Index) HFBI آلودگی آلی آب در ایستگاههای مختلف، در طبقه کیفی خوب، مناسب، نسبتا" ضعیف و ضعیف طبقه بندی شدند. نتایج ترکیبی از شاخصهای زیستی نشان داد، ایستگاههای بلافاصله بعداز مزارع از آلودگی بیشتری نسبت به قبل آنها برخوردار بوده و با فاصله گرفتن از مزارع دارای روند خودپالایی بودند که در فاصله 5/3 کیلو متری بطور معنیداری از آلودگی کم شده بود.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23292_b78dca09d8d65e6752e0ee3d24753fbd.pdf
2011-07-23
163
175
بزرگ بیمهرگان کفزی
پساب
خودپالایی
رودخانه هراز
شاخصهای زیستی
قزلآلای رنگینکمان
مزارع پرورش ماهی
مهدی
نادری جلودار
naderi_j@yahoo.com
1
استادیار موسسه تحقیقات شیلات ایران، پژوهشکده اکولوژی دریای خزر، ایران
AUTHOR
اصغر
عبدلی
asabdoli@yahoo.com
2
دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران، پژوهشکده علوم محیطی، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی تاثیر مهار کننده باسیلوس لیکنیفورمیس بر آفلاتوکسینهای G1 و G2 در محیط کشت آزمایشگاهی و آرد ماهی کیلکا
هدف این مطالعه بررسی تاثیر مهارکننده باسیلوس لیکنیفورمیس روی آفلاتوکسینهای G1 و G2 در محیط کشت آزمایشگاهی و آرد ماهی کیلکا است. از دو غلظت آفلاتوکسین (8 و 12 نانوگرم بر میلیلیتر برای G1 و G2) و (2 و 4 میلیلیتر از استاندارد آفلاتوکسین به 50 گرم از آرد ماهی) به ترتیب در محیط کشت آزمایشگاهی و آرد ماهی کیلکا استفاده گردید. دوز مورد استفاده باسیلوس لیکنی فورمیس نیز دو غلظت 3 و 4 درصد بوده است. میزان تغییرات باسیلوس و آفلاتوکسین به ترتیب توسط دستگاه اسپکتروفتومتر (جذب نوری با طول موج 600 نانومتر) و HPLC مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که به هنگام استفاده از دوز 3 درصد باسیلوس لیکنیفورمیس، میزان کاهش معنیدار (05/0 p
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23293_f0b3fd3cf2e802090f2ecd05f5917cef.pdf
2011-07-23
177
187
آرد ماهی کیلکا
آفلاتوکسین
باسیلوس لیکنیفورمیس
مهرداد
ولیپورمری
m_valipour@yahoo.com
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل، ایران
AUTHOR
ابراهیم
علیزاده دوغیکلائی
ebi_alizadeh2003@yahoo.com
2
استادیار دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل، ایران
AUTHOR
علی
ارشدی
a_arshadi@yahoo.com
3
مربی دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثرات سطوح مختلف چربی جیره غذایی بر برخیشاخصهای رشد، ضریب تبدیل غذا و بازماندگی بچه فیل ماهی
(Huso huso Linnaeus, 1758) پرورشی
به منظور بررسی اثر سطوح مختلف چربی بر شاخصهای رشد، ضریب تبدیل غذا و بازماندگی بچه فیل ماهی پرورشی، آزمایشی طراحی و اجرا گردید. چهار جیره آزمایشی با پروتئین یکسان (45 درصد) و سطوح 7/6، 5/10، 14 و 17 درصد چربی و 4/3 تا 7/3 کیلوکالری برگرم انرژی قابل هضم تهیه شد و هریک با سه تکرار، با بچه فیل ماهیان پرورشی با وزن 07/0± 14/2 گرم و به تعداد 420 عدد - 35 عدد در هر واحد آزمایشی (حوضچههای فایبرگلاس با حجم 100 لیتر و میزان تعویض آب 4/1 لیتر در دقیقه)- به مدت 48 روز مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج حاصل معنی دار بودن اثر سطوح مختلف چربی جیرههای غذایی بر شاخصهای مورد بررسی شامل وزن نهایی، طول نهایی، درصد افزایش وزن، رشد ویژه، شاخص تولید، شاخص کبدی، ضریب تبدیل غذا، بازده پروتئین و پروتئین تولیدشده را نشان داد (05/0< p). بر اساس یافتههای این تحقیق افزایش میزان چربی تا سطح 14 درصد، بهبود شاخصهای مورد بررسی را بهمراه داشته است. بیشترین رشد و بهترین راندمان غذایی در سطح چربی14 درصد با نسبت انرژی قابل هضم به پروتئین خام ( ) برابر 9/79 بدست آمد. براین اساس میزان بهینه چربی در جیره غذایی بچه فیل ماهیان پرورشی در محدوده وزنی مورد بررسی در این تحقیق، 14 درصد پیشنهاد میگردد
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_23294_930d8da0dfddd1df7a13d269b639c60c.pdf
2011-07-23
93
106
بازماندگی
بچه فیل ماهی پرورشی
چربی
رشد
ضریب تبدیل غذا
عیسی
ابراهیمی
e_ebrahimi@cc.iut.ac.ir
1
استادیار دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
AUTHOR