ORIGINAL_ARTICLE
اثر فرایند خشک کردن با روشهای خورشیدی و آون بر تغییرات اسید چرب و ویژگیهای بافتی میگوی سر تیز (Metapenaeus affinis) شور خشک
در این تحقیق ویژگیهای بافتی و تغییرات ترکیب اسید چرب عضله میگو سرتیز (Metapenaeus affinis) تحت تاثیر روش-های خشک کردن نورخوشید و آون مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور نمونههای میگو بعد از شستشو و آبکشی در دمای 31 درجه سانتیگراد با محلول 10-5 درصد نمک طعام به مدت 30 دقیقه پخته شدند و سپس بوسیله نور خورشید (دمای 29 درجه سانتیگراد برای 2 روز) و آون (دمای 61 درجه سانتیگراد به مدت 24 ساعت) خشک شدند و در بسته بندی پلیاتیلنی در دمای اتاق (میانگین 27 درجه سانتی گراد) به مدت شش ماه نگهداری شدند.. نتایج نشان دادند که خصوصیات سختی و وضعیت ارتجاعی عضله خشک شده میگو بوسیله دو روش تفاوت معنیداری را در زمان صفر با هم نداشتند (05/0p>). میزان مجموع اسیدهای چرب اشباع عضله میگوی خشک شده با روش نور خورشید و آون در طول دوره نگهداری روند ثابت و افزایشی را به ترتیب نشان دادند. میزان مجموع اسیدهای چرب تک غیر اشباع عضله میگو خام نسبت به میگوی خشک شده در هر دو روش تغییرات معنیداری را نشان ندادند (05/0p<) و میگوهای خشک شده با هر دو روش در زمان صفر تفاوت معنی داری باهم نشان ندادند (05/0p>). میزان مجموع اسیدهای چرب با یک پیوند دوگانه عضله میگوی خشک شده با روش نور خورشید و آون در طول دوره نگهداری روند افزایشی و ثابت را به ترتیب نشان دادند. مجموع اسیدهای چرب با چند پیوند دوگانه عضله میگو خام نسبت به میگوی خشک شده در هر دو روش کاهش معنیداری را نشان داد (05/0p<) ولی میگوهای خشک شده با هر دو روش در زمان صفر تفاوت معنیداری باهم نشان ندادند (05/0p>). به طور کلی تحقیق حاضر هر دو روش را جهت حفظ ترکیب اسیدهای چرب مفید و ویژگیهای بافتی عضله میگو پیشنهاد داد.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75528_d41464b67ea59f86fc777e4674739975.pdf
2020-03-20
1
16
10.22059/jfisheries.2020.249769.1016
اسید چرب
میگو سرتیز
(Metapenaeus affinis)
خشک کردن
ویژگیهای
بافتی
مهران
جواهری بابلی
mehranjavaheri@gmail.com
1
دانشگاه ازاد اسلامی واحد اهواز
LEAD_AUTHOR
سارا
فالحصیری
sara.falhasiri@gmail.com
2
واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تعیین و طراحی محدوده رژیم جریان مطلوب اکولوژیکی رودخانه زرینگل با بررسی مشخصههای هیدرومورفواکولوژیکی، رویکردهای مبتنی بر شاخص هیدرولوژیکی و مدل اکوهیدرولیکی شبیهسازی مطلوبیت زیستگاه
در مطالعات برنامهریزی توسعه پایدار منابع آب در حوضههای آبریز، بایستی ارزشهای اکولوژیکی و تداوم حیات اکوسیستمهای رودخانهای به رسمیت شناخته شود. رژیم طبیعی جریان، نقش کلیدی در حفاظت از اجزای زیستگاه رودخانه و شکلگیری تنوع زیستی دارد. به این منظور، در پژوهش حاضر با محاسبات گام به گام، جریان اکولوژیکی رودخانه زرینگل استان گلستان با استفاده از روشهای هیدرولوژیکی تنانت، تسمن، تگزاس و کمبود جریان اکولوژیکی تعیین شد و تحلیل زیستگاه گونه ماهی هدف با مدل اکوهیدرولیکی شبیهسازی فیزیکی زیستگاه (PHABSIM)، جهت ایجاد شرایط پایدار اکولوژیک، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد با انجام شبیهسازی هیدرولیکی و آنالیز سری زمانی دبی- فیزیک زیستگاه با استفاده از منحنیهای شاخص مطلوبیت، محدوده رژیم جریان موردنیاز برای تأمین پتانسیل اکولوژیکی زیستگاه گونه سگماهی جویباری (Paracobitis hicanica) بین 85/0 تا 42/4 مترمکعب برثانیه، با میانگین دبی سالانه 73/1 مترمکعب برثانیه (معادل 80 درصد جریان طبیعی رودخانه) بایستی در داخل رودخانه زرینگل برقرار باشد. انعطافپذیری و اثربخشی رژیم جریان در روشهای هیدرولوژیکی تنانت، تگزاس و تسمن برای حفاظت و احیا زیستگاه رودخانه مورد مطالعه کافی نیست. اما روش کمبود جریان اکولوژیکی با ارائه آمارهای جریان سازگار با محیط زیست، ضمن تأمین نیازهای درون جریانی، تغییرات هیدرولوژیکی رژیم جریان رودخانه زرینگل را به خوبی توصیف مینماید. بر اساس نتایج بدست آمده، رژیم جریان مطلوب زیستمحیطی اختصاص یافته با استفاده از روش شبیهسازی زیستگاه، قادر به حفاظت از رژیم جریان طبیعی برای نگهداری از ارزشهای اکولوژیکی رودخانه، عملکرد مناسب زیستگاههای رودخانهای و حفظ شرایط مورفولوژیکی بستر رودخانه میباشد. روشهای مورد استفاده در این مطالعه و نتایج بدست آمده، در برنامهریزی منابع آب و حفاظت اکوسیستم رودخانهها، ارزشمند است.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75651_ec47662f5bb44e157c9ef2cc9a811d45.pdf
2020-03-20
17
40
10.22059/jfisheries.2020.293901.1127
جریان اکولوژیکی
سگماهی جویباری
مساحت قابل استفاده وزنی
مطلوبیت زیستگاه
میانگین جریان سالانه
محمدحسن
نادری
naderigau@gmail.com
1
کارشناس ارشد مهندسی منابع آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
LEAD_AUTHOR
مسعود
پورغلام آمیجی
mpourgholam6@ut.ac.ir
2
دانشجوی دکتری مهندسی و علوم آب- مهندسی آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران.
AUTHOR
خالد
احمدآلی
khahmadauli@ut.ac.ir
3
استادیار گروه احیا مناطق خشک و کوهستانی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
زانیار
امیری
zaniar.amiri2020@gmail.com
4
دانشجوی دکترای مدیریت منابع خاک، دانشکده مهندسی آب و خاک، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
AUTHOR
آلتین
قجقی
altin.ghojoghi@gmail.com
5
گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
AUTHOR
لیلی
قربانی مینائی
leyli.ghorbani.minaei@gmail.com
6
کارشناس ارشد مهندسی آبیاری و زهکشی، دانشکده مهندسی آب و خاک، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تصفیه پساب آبزیپروری با استفاده از سیستم ترکیبی ماهی-فیتوپلانکتن-زئوپلانکتن
از مشکلات آبزیپروری افزایش اثرات ورود پساب به محیط میباشد که انجام تصفیه میتواند در کاهش پیامدهای نامطلوب آن بر اکوسیستمهای آبی مؤثر واقع شود. در مطالعه حاضر امکان استفاده یکپارچه از میکروارگانیسمهای فیتو- و زئوپلانکتونی در یک سیستم پرورش ماهی به منظور تصفیه پساب مورد بررسی قرار گرفت. گونههای ماهی پرورشی و فیتوپلانکتون مورد استفاده به ترتیب عبارت بودند از: ماهی تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus) و ریزجلبک آب شیرین Chlorella vulgaris. آرتمیا (Artemia franciscana) و روتیفر (Brachionus sp.) نیز گروه-های اصلی زئوپلانکتونهای مورد استفاده بودند. اندازهگیریها و محاسبات مربوط به پارامترهای کیفی آب شامل غلظت نیترات (NO3)، نیتریت (NO2)، آمونیوم (NH4) و فسفات (PO4)، اکسیژن محلول (DO)، pH، هدایت الکتریکی (EC)، مجموع مواد محلول (TDS)، مجموع مواد معلق (TSS)، تعداد سلولهای فیتوپلانکتونی و زئوپلانکتونها، پارامترهای عملکرد رشد ماهیان شامل افزایش وزن (WG)، ضریب چاقی (CF) و نرخ رشد ویژه (SGR) به صورت هفتگی در طول 6 هفته در اجزای مختلف سیستم صورت گرفت. سطوح ترکیبات مغذی نیترات، نیتریت و فسفات در طول دوره پرورشی در خروجی سیستم نسبت به سطوح آن در شرایط شاهد کمتر بود. مقادیر DO و pH اندازهگیری شده نیز در خروجی سیستم همواره در سطوح مطلوبی قرار داشت (DO > 6 mg.l-1 و pH = 7 - 8). مقادیر پارامترهای EC، TDS و TSS نیز در خروجی سیستم ترکیبی به شکل معنیداری (P < 0.05) کمتر از وضعیت شاهد بود. عملکرد رشد بهتری از نظر مقدار افزایش وزن برای ماهیان سیستم ترکیبی در مقایسه با شرایط شاهد مشاهده گردید (P < 0.05). بر اساس نتایج، استفاده همزمان از سطوح تروفی مختلف شامل فیتوپلانکتون، زئوپلانکتون و ماهی در یک سیستم یکپارچه پرورشی ماهی تیلاپیا سبب تصفیه مناسب پساب پرورش ماهی با سطح کیفیت بسیار مطلوب و با قابلیت استفاده مجدد بدون پیامدهای نامطلوب بر عملکرد رشد این ماهیان در مقایسه با شرایط شاهد شد.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75753_034b505fb49abb0dc3e9321f8606f2ce.pdf
2020-03-20
41
52
10.22059/jfisheries.2020.298124.1142
آبزیپروری
تصفیه پساب
میکروارگانیسمها
سیستم ترکیبی
ماهی تیلاپیا
هادی
پورباقر
poorbagher@ut.ac.ir
1
دا. تهران- اکولوژی
LEAD_AUTHOR
غلامرضا
رفیعی
ghrafiee@ut.ac.ir
2
استاد گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.
AUTHOR
کامران
رضایی توابع
krtavabe@ut.ac.ir
3
گروه مهندسی شیلات دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
AUTHOR
فاتح
معزی
fmoezi.fateh@gmail.com
4
دانشگاه تهران-کارشناس ارشد اکولوژی آبزیان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر ضد عفونی پساب مزرعه پرورش قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با هیپوکلریت سدیم و تأثیر آن بر تولید ترکیبات تریهالومتانها (THMs)
فرایند کلرزنی یک روش رایج برای ضدعفونی کردن پساب ها و فاضلاب در سراسر جهان، به ویژه کشورهای در حال توسعه، محسوب می شود. این فرآیند می تواند باعث ایجاد ترکیبات جانبی مضر سرطانزا مانند گروه هایتریهالومتانها (THMs) و ورود آنها به منابع آبهای طبیعی شود. در این تحقیق، 400 لیتر پساب خروجی مزرعه تکثیر و پرورش ماهی قزلآلای رنگین کمان به آزمایشگاه منتقل و در واحد های آزمایشی شامل 15 ظرف 20 لیتری وارد شد. سپس غلظت های مختلف کلر (هیپوکلریت سدیم) به عنوان تیمارهای آزمایش، شامل پنج تیمار (شاهد)، 10، 20، 30 و 40 میلیگرم در لیتر به ظروف اضافه شد. هر تیماردارای سه تکرار بود و ظروف روی یک صفحه لرزان برای تهویه قرار داده شدند. طول دوره آزمایش24 ساعت بود. نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش غلظت کلرزنی، تولید میزان ترکیبات جانبی تریهالومتانها به شدت افزایش مییابد. به طوری که در تیمار 40 میلیگرم در لیتر کلرزنی میزان تری هالومتان کل 4±82 میکروگرم در لیتر و در تیمار شاهد این شاخص 2±15 میکروگرم در لیتر بود. همچنین علیرغم اینکه میانگین ترکیب کلرودیبرومومتان تولید شده در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی دار نشان ندادند (p>0.05) اما تیمارهای آزمایشی با تیمار شاهد تفاوت معنی دار داشتند. همچنین با افزایش غلظت کلرزنی ترکیبات دیکلروبرومومتان و کلروفرم روند افزایشی داشت و تفاوت بین تیمارها معنی دار بود؛ در حالیکه سطوح مختلف کلرزنی تآثیری بر افزایش غلظت ترکیب بروموفرم نداشت و تفاوت بین تیمارها معنیدار نبود. میزان تولید ترکیبات تریهالومتان در فرایند تصفیه فاضلاب آبزی پروری بخاطر بالا بودن سطح مواد آلی در این فاضلابها، به غیر از تیمار 10 میلیگرم در لیتر، بالاتر از استانداردهای بهداشتی جهانی است. لذا، بیشترین غلظت مجاز برای تصفیه فاضلاب آبزیپروری ماهیان سردآبی 10 میلیگرم در لیتر کلر مایع توصیه میشود.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75756_5cb09d98941d64745615ad6dffadc99c.pdf
2020-03-20
53
64
10.22059/jfisheries.2020.300043.1155
کلرزنی
تصفیه فاضلاب
فاضلاب آبزی پروری
تری هالومتان
ماهیان سردآبی
مریم
یاور
mari.yavar7@gmail.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگیهای محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران.
AUTHOR
کامران
رضایی توابع
krtavabe@ut.ac.ir
2
گروه مهندسی شیلات دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
رضا
حاجی سید محمد شیرازی
r-shirazi@srbiau.ac.ir
3
گروه آموزشی آلودگی های محیط زیست ، دانشکده محیط زیست و انرژی،واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران
AUTHOR
سارا
کبیر
sarahkabir66@gmail.com
4
علوم و تحقیقات
AUTHOR
پوریا
غلام زاده
p_gholamzadeh@alumni.ut.ac.ir
5
گروه شیلات دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثرات سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی و شوری آب بر شاخص های رشد، تغذیه و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei)
در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف پروتئین جیرهغذایی و شوری آب بر شاخصهای رشد، تغذیه و ترکیبات بیوشیمیایی لاشه میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) جوان مورد بررسی قرار گرفت. 350 قطعه میگو با متوسط وزن و طول اولیه 18/0±55/5 گرم و 15/0±81/8 سانتیمتر، در 27 عدد مخزن بتنی با ظرفیت 10 تن آب توزیع گردیدند. تیماربندی براساس طرح ماتریکس (3×3) شامل سه سطح شوری 3-0، 15-12 و 35-32 قسمت در هزار در سه سطح پروتئین جیرهغذایی 25، 35 و 45 درصد طراحی شد. غذادهی 4 بار در روز در ساعات 6، 12، 18 و 24 در حد سیری و به مدت 56 روز انجام گردید. براساس نتایج، بالاترین شاخصهای رشد در هر سطح شوری آب در جیرهغذایی حاوی 35% پروتئین مشاهده گردید که به لحاظ آماری اختلاف معنیداری با جیرهغذایی حاوی 45% پروتئین نداشت. از طرفی بیشترین میزان درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در بالاترین سطح شوری مشاهده گردید. همچنین بهترین ضریب تبدیل غذایی و کارایی غذایی در بالاترین سطح پروتئین جیرهغذایی و شوری آب حاصل گردید. در شاخصهای مورفومتریک، اختلاف معنیداری بین سطوح مختلف پروتئین جیرهغذایی و شوری آب مشاهده نشد. بررسی نتایج ترکیبات بیوشیمیایی لاشه نیز نشان داد که افزایش سطوح پروتئین جیرهغذایی و شوری آب تأثیر معنیداری بر پروتئین، رطوبت و خاکستر بدن نداشت، درحالیکه بر چربی بدن بهطور معنیداری (05/0>P) مؤثر بود و بیشترین میزان چربی در بالاترین سطح شوری و پروتئین مشاهده گردید؛ البته اختلاف معنیداری نیز بین سطوح 35 و 45 درصد پروتئین مشاهده نشد. بدین ترتیب براساس نتایج کسبشده در مطالعه حاضر سطح 35 درصد پروتئین رژیم غذایی جهت تغذیهاین گونه در شوری آب 35-32 قسمت در هزار مشاهده گردید.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75764_3bfe0110a6d8c2622d9bb5c7250c7d5c.pdf
2020-03-20
65
80
10.22059/jfisheries.2020.299979.1154
پروتئین
شوری آب
رشد
شاخصهای تغذیه
ترکیبات بیوشیمیایی لاشه
Litopenaeus vannamei
مرتضی
سوری
msouri2008@yahoo.com
1
دانش آموخته کارشناسی ارشد تکثیر و پرورش آبزیان، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
AUTHOR
وحید
یاوری
yavarivahid@yahoo.com
2
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر.
AUTHOR
محمد
ذاکری
zakeri.mhd@gmail.com
3
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر.
LEAD_AUTHOR
مهرداد
محمدی دوست
mmohammadidoust@yahoo.com
4
پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور، اهواز، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تغییرات سالانه شاخصهای تولیدمثلی خرچنگ شناگر آبی (Portunus pelagicus, Linnaeus, 1758) در سواحل خلیجفارس (مطالعه موردی سواحل استان خوزستان )
خرچنگ شناگر آبی یکی از مهمترین سخت پوستان دارای ارزش تجاری و شیلاتی در آب های نیمه گرمسیری جهان است. در این مطالعه زیستشناسی تولیدمثل خرچنگ شناگر آبی (Portunus pelagicus) بررسی گردید. نمونهها ی خرچنگ بهصورت ماهانه و از طریق صید ترال در سواحل خوزستان با تاکید بر صیدگاه بوسیف از فروردین تا اسفند ماه 1395 جمع آوری گردید. در مجموع 567 خرچنگ جمعآوری شد که از این میان 221 عدد نر و 346 عدد ماده بود. نسبت جنسی ماده به نر در این مطالعه به شکل 1 به 6/0 بود. دامنه عرض کاراپاس و وزن بدن بهترتیب بین 164– 9/60 میلیمتر و بین 7/387 – 2/15 گرم در نرها و بین 174 – 5/67 میلیمتر و بین 1/434 – 3/18 گرم در مادهها و میانگین عرض کاراپاس در خرچنگهای نر و ماده به ترتیب 59/1 ± 37/119 و 32/1 ± 15/130 میلیمتر و میانگین وزن بدن 92/5 ± 58/135 و 49/4 ± 54/156 گرم اندازهگیری شد. وزن بدن در خرچنگهای ماده بهشکل معنیداری (حدود 15درصد) بیشتر بود (05/0P˂). شاخص گنادوسوماتیک در اسفند ماه بیشترین مقدار را دارا بود. همچنین بیشترین تعداد مادههای حاوی تخم متعلق به ماههای اردیبهشت و خرداد بود. نتایج مربوط به بررسی ارتباط میان وزن توده تخم و وزن کل بدن نشان داد که وزن توده تخم با وزن کل بدن ارتباط بیشتری نسبت به عرض کاراپاس دارد. در مجموع به نظر می رسد خرچنگ شناگر آبی در سواحل خوزستان در شرایط محیطی مناسبی از نقطه نظر تولیدمثلی قرار دارد و می تواند چند بار در طول یک سال در این سواحل تولیدمثل نماید. بنابراین این گونه می تواند به یک پتانسیل اقتصادیِ صادراتی و ارزآور تبدیل شود.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75769_5956ed25c2f7c5ddc320475d53ccaa6b.pdf
2020-03-20
81
90
10.22059/jfisheries.2020.300795.1160
نسبت جنسی
مراحل بلوغ
P. pelagicus
ماده های حاوی تخم
تخم ریزی
مینا
بهادر
bahador.mina@yahoo.com
1
-
AUTHOR
مهسا
حقی
haghi.mahsa@gmail.com
2
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر. خوزستان. ایران.
LEAD_AUTHOR
پریتا
کوچنین
pkochanian@gmail.com
3
گروه شیلات. دانشکده منابع طبیعی دریا. دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر. خوزستان. ایران
AUTHOR
عبدالعلی
موحدی نیا
amovahedinia@gmail.com
4
گروه زیست شناسی دریا. دانشکده علوم دریاییو دانشگاه مازندران. بابلسر. ایران
AUTHOR
شفا
حویزاوی
shafa2004@gmail.com
5
-
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثرات ضد التهابی عصاره متانولی خیار دریایی خلیج فارس (Holothuria leucospilota) بر روی رت
خیار دریایی، یکی از مهم ترین گونه های خارپوستان، متعلق به رده خیارسانان می باشد. ترکیبات زیست فعال شناخته شده آنها دارای اثرات ضد سرطانی، ضد انعقاد، ضد فشار خون، ضد التهاب، ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، ضد تصلب شرائین، ضد توموری و تسریع در بهبود زخم می باشد. در این پژوهش اثر ضد التهابی عصاره متانولی دیواره عضلانی بدن خیار های دریایی Holothuria leucospilota بر روی رتهای آلبینو (Albino rats) مورد بررسی قرار گرفت. خیارهای دریایی از جزیره هنگام جمع آوری، خشک و با هگزان، اتیل استات و متانول به صورت متوالی عصاره گیری شدند. عصاره ها بوسیله آزمایش مهارکننده آنزیم های لیپوکسیژناز در شرایط in vitro مورد ارزیابی قرار گرفت. در آزمایش های in vivo ، حیوانات به 5 گروه 6 تایی شامل: کنترل، تیمارشده با کاراگینان، تیمار شده با عصاره MEHL (mg/kg 200،100) و آسپرین mg/kg10 تقسیم شدند. به منظور ارزیابی التهاب از تست کاراگینان در روش Hind paw edema استفاده شد. در آزمایش های in vitro عصاره متانولی با 2/83±43/75 و عصاره اتیل استات و هگزان به ترتیب ترتیب 1/22± 12/92 و 1/57 ±9/74 درصد مهار کنندگی آنزیم های لیپوکسی ژناز را نشان دادند و عصاره متانولی (MEHL) Holothuria leucospilota با اثر مهارکنندگی بیشتر برای آزمایش in vivo انتخاب شد. در آزمایش های حیوانی MEHL با غلظت های 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم، باعث مهار کنندگی ادم پا در ساعتهای 3 و 4 به ترتیب با 1/3 ±13/62 و 2/5 ±35/15 درصد و 1/7 ±18/41 و 3/2 ±45/22 درصد شد. عصاره متانولی خیار دریایی Holothuria leucospilota دارای ترکیبات ضد التهابی می باشد که در مقایسه با داروی ضد التهابی استیل سالیسیلیک اسید توانست اثرات ضد التهابی بهتری از خود نشان دهد.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75783_da3f64ac4c1e8a1326f24e9da49699b4.pdf
2020-03-20
91
100
10.22059/jfisheries.2020.298396.1144
''خیار دریایی
ضدالتهاب
متابولیت های ثانویه
حلال
کاراگینان
خلیج فارس''
هادی
غفاری
hadi.ghafarii@gmail.com
1
موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
LEAD_AUTHOR
یزدان
مرادی
ymoradi@yahoo.com
2
موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
AUTHOR
ملیکا
ناظمی
melikanazemi@yahoo.com
3
استادیار، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس،
AUTHOR
رضا
صفری
safari1351@gmail.com
4
پژوهشکده اکولوژی دریای خزر، ساری،
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تاثیر پربیوتیک تجاری ایمکس اولترا بر عملکردهای رشد، پارامترهای خونشناسی و ایمنی غیر اختصاصی ماهی قزلآلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss,Walbaum1792)
این مطالعهباهدفبررسیتأثیراستفادهازپربیوتیکتجاری ایمکس اولترادررژیمغذاییماهی قزلآلایرنگینکمان (Oncorhynchusmykiss) برعملکردرشد،شاخصهایخونشناسیوپاسخایمنیغیر اختصاصیانجامشد. ماهیان با وزن اولیه 14/2 ± 03/18 گرم در 12 قفس توری با ابعاد1×6/0×6/0 متر مکعب در 4 استخر بتنی ذخیره شدند. چهارجیره آزمایشی (هر یک با 3 تکرار) حاوی ایمکس اولترادرسطح0 (شاهد)، 1 (T1)، 2 (T2) و 3 (T3) گرم در کیلوگرم غذای پایه بهمدت 45 روزموردآزمایشقرارگرفت. ماهیانتغذیهشدهبا 2 گرم پربیوتیکبهطورمعنیداریازوزننهایی،افزایشوزنونرخ رشد ویژه بالاتری در مقایسهباگروهشاهدبود (P <0.05). از نظرپارامترهایخونشناختی؛گلبولهایقرمز،هموگلوبینوهماتوکریتدرماهیانتغذیهشدهبا 2 گرم در کیلوگرم پربیوتیکدر تیمارT2افزایشمعنیداری داشت. در پایانآزمایش،پارامترهایایمنیسرم همچون مقادیر پروتئینکل، گلوکزوفعالیتلیزوزیم در ماهیان تغذیه شده با ایمکس اولترا دربینتیمارهاتفاوتمعنیدارینداشت. نتایجبدستآمدهنشاندادکه میتوان از 2 گرم ایمکس اولترا بهعنوانیکمادهپربیوتیکیمفیدبرایبهبودعملکردرشدوپاسخهایهماتو-ایمونولوژیکیدرپرورش ماهیقزلآلایرنگینکمان استفادهشود.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_75784_321132056ea6608cc4dcb5af7c21746b.pdf
2020-03-20
101
112
10.22059/jfisheries.2020.299727.1152
ایمکس اولترا
عملکرد رشد
خونشناسی
ایمنی
ماهی قزلآلای رنگینکمان
حجت
جعفریان
hojat.jafaryan@gmail.com
1
.
LEAD_AUTHOR
شمس ا...
کوهساریان
sh.kohsarian@gmail.com
2
کارشناسی ارشد شیلات، دانشگاه گنبدکاووس، گلستان، ایران
AUTHOR
رحمان
پاتیمار
rpatimar@yahoo.com
3
عضوهیات علمی دانشگاه گنبد کاووس
AUTHOR
حسین
آدینه
adineh.h@gmail.com
4
گروه شیلات دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه برخی پارامترهای زیستی ماشماهی Leuciscus aspius (Linnaeus, 1758) در بخش جنوبغربی حوضه دریای خزر
در طی سالهای 1384 و 1385 بهمنظور بررسی برخی پارامترهای زیستی از جمله رابطههای طول- وزن، طول- طول و شاخصوضعیت ماشماهی (Leuciscus aspius) در بخش جنوبغربی حوضه خزر تعداد 96 قطعه از رودخانه ارس، سواحل آستارا، انزلی و کیاشهر در استان گیلان توسط تورهای ساحلی صید شدند. نمونهها پس از صید به صورت تازه به آزمایشگاه منتقل شدند. در آزمایشگاه طول کل، چنگالی و استاندارد و وزن بدن اندازهگیری و ثبت شدند. جهت بررسی رابطه طول-وزن از رابطه 〖W=aTL〗^b همچنین برای پارامترهای رابطه طول- طول از FL=a+bTL و SL=a+bFL استفاده شد. براساس نتایج، مقدار پارامتر b حاصل از رابطه طول–وزن بین 28/3-75/2 همچنین مقدار شاخصوضعیت 95/0-85/0 بود. بیشترین و کمترین مقادیر پارامتر b به ترتیب مربوط به جمعیتهای آستارا و کیاشهر، همچنین بیشترین وکمترین مقدار شاخص وضعیت به ترتیب مربوط به جمعیتهای آستارا و انزلی بود. الگوی رشد در تمام جمعیتهای مورد مطالعه به جز کیاشهر آلومتریک مثبت مشاهده شد. مقدار ضریب رگرسیون حاصل از روابط طول-وزن و طول-طول بالاتر از 95/0 برآورد شد.
https://jfisheries.ut.ac.ir/article_76284_ac4c91fc1418faca954543538fe11f0d.pdf
2020-03-20
113
122
10.22059/jfisheries.2020.299652.1150
ماشماهی
شاخص وضعیت
سواحل گیلان
طول کل
رابطه طول-وزن
عطا
مولودی صالح
atta.mouludisaleh@ut.ac.ir
1
دانشجوی دانشگاه تهران
AUTHOR
سهیل
ایگدری
soheil.eagderi@ut.ac.ir
2
دانشگاه تهران- بیولوژی و اکولوژی آبزیان
LEAD_AUTHOR
کیوان
عباسی
keyvan_abbasi@yahoo.com
3
پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرانزلی، ایران
AUTHOR
اکبر
پورغلامی مقدم
pourgholami@gmail.com
4
پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرانزلی، ایران.
AUTHOR