مطالعه تطبیقی اثر آنزیم تریپسین و روش متداول گل‌شویی در حذف لایه‌های چسبنده تخم لقاح‌یافته تاسماهی ایرانی Acipenser persicus

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد گروه شیلات، دانشکده علوم دریایی و منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران

2 استادگروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

3 دانشیار گروه شیلات، دانشکده علوم دریایی و منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران

4 استادیار گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران

چکیده

در این تحقیق به منظور رفع چسبندگی تخم‏های لقاح یافته تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) از آنزیم تریپسین استفاده شد. نتایج مربوط به مدت زمان لازم برای رفع چسبندگی و درصد بازماندگی جنینی با روش سنتی رفع چسبندگی (شستشوی تخم‏ها با گل رس) مقایسه شد. همچنین مطالعه تطبیقی اثرات بافت شناسی آنزیم و ذرات رس بر دیواره خارجی دور تخم صورت گرفت. بعد از لقاح و 2 بار آبکشی، تخم‏ها به مدت 30 دقیقه در معرض 4 غلظت متفاوت آنزیم تریپسین (IU/ml 6،3،1 و12) قرار داده شدند. بخشی از تخم‏ها طی همین مدت زمان به عنوان شاهد با گل رس مورد شستشو قرار گرفتند تیمارهای آزمایش شامل 4 تیمار با آنزیم در غلظت‏های یادشده و 1 تیمار مربوط به گل شویی (تیمار شاهد) بود. هر تیمار در 3 تکرار و برای هر تکرار 150 تخم لقاح یافته در نظر گرفته شد. 1 بار در لحظه شروع آزمایش و سپس هر 10 دقیقه تا زمان پایان رفع چسبندگی از تخم‏ها نمونه برداری به عمل آمده و این تخم‏ها به منظور بررسی‏های بافت شناسی در محلول بوئن تثبیت شد. در هر یک از تیمارها زمان رفع شدن چسبندگی ثبت گردید. 60 ساعت بعد از لقاح در صد بازماندگی جنینی با سنجش میزان تخم‏های دارای جنین سالم و طبیعی در هر یک از تیمارها شمارش شد. بیشترین میزان بازماندگی جنینی 19/2±9/86 درصد  در غلظت IU/ml 6 حاصل شد که با استناد به نتایج آزمون ANOVA به طور معنی‏دار از تیمار شاهد بالاتر بود (05/0p˂). میزان بازماندگی 88/0±2/75 درصد، 1/2±1/77 درصد، 26/2±3/77درصد و 75/2±0/77درصد به ترتیب در تیمارهای IU/ml 1، IU/ml 3، IU/ml 12 و تیمار شاهد بدست آمد. کمترین زمان لازم برای رفع چسبندگی تخم‏ها 6 دقیقه و مربوط به غلظت IU/ml 12 بود. این زمان برای غلظت‏های IU/ml 1، 3، 6 و گروه شاهد به ترتیب 19، 15، 11 و 23 دقیقه بوده است. بررسی بافت شناسی لایه چسبنده دور تخم هیچگونه آسیب فیزیکی را در تیمار شستشو با گل رس نشان نداد. در این بررسی‏ها مشخص شد ضخامت لایه چسبنده در تیمارهای آنزیمی با افزایش زمان نسبت معکوس داشته و در زمان یکسان،‌ این ضخامت با غلظت آنزیم ارتباط دارد. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق می‏توان این گونه نتیجه گرفت که آنزیم تریپسین می‏تواند با موفقیت جهت حذف واقعی لایه چسبنده در تاسماهی ایرانی مورد استفاده قرار گیرد. دوز پیشنهادی برای رفع چسبندگی، IU/ml 6 است که زمان انجام عمل در دوز ذکر شده 11 دقیقه می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

A Comparative Study on the Effect of Trypsin Treatment and Clay Method on Jelly Coat Removal of the Persian Sturgeon (Acipenser persicus) Ova

نویسندگان [English]

  • Bita Kalvani Neitali 1
  • Bagher Mojazi Amiri 2
  • Mohammad Reza Kalbassi 3
  • Ahmad Noori 4
1 MSc. Fisheries Department, Faculty of Natural Resources and Marine Sciences, Tarbiat Modares University, Noor, I.R. Iran
2 Prof. Fisheries Department, Faculty of Natural Resources, University of Tehran, Karaj, I.R. Iran
3 Associate Prof. Fisheries Department, Faculty of Natural Resources and Marine Science, Tarbiat Modares University, Noor, I.R. Iran
4 Assistant Prof. Fisheries Department, Faculty of Agriculture and Natural Resources, University of Hormozgan, Bnadar Abbas, I.R. Iran
چکیده [English]

The present study investigated the effects of different concentrations of trypsin to eliminate egg stickiness of the Persian sturgeon (Acipenser persicus).  Embryo survival rate and adhesiveness removal time were the criteria used to compare our method with the common methodology using clay. Also, thickness of corion was measured during the experiment using histological assay. The eggs were exposed to four different enzyme concentrations (1, 3, 6 and 12 IU/ml) for 30 minutes after fertilization of eggs and washing with water. In addition, one group was exposed to clay and considered as control. All five groups (each with three replicates with 150 eggs in each replicate) were sampled at the beginning of experiment at time 0 (when egg activation was done and jelly coat was formed) and another three times each with 10‑minute interval. Sampled eggs were fixed in Bouin solution. In each treatment, adhesiveness removal time was recorded. To determine embryo survival rate, sampling was done 60 hours after the fertilization. The highest survival rate with 86.9 ± 2/19% was found in 6 IU/ml treatment., which was significantly higher (P<0.05) than the those of the other groups (75.2 ± 0.88%, 77.1 ± 2.1%, 77.3 ± 2.26% and 77 ± 2.75% in 1 IU/ml, 3 IU/ml, 12 IU/ml and control, respectively). The shortest adhesiveness time was six minutes for 12 IU/ml treatment. The adhesiveness time for 1, 3, 6 IU/ml and control groups were 19, 15, 11 and 23 minutes, respectively. Histological studies revealed no physical damage in the control and all treated groups. The results of this study showed that jelly coat thickness was correlated negatively with time in different treatments. In conclusion, trypsin is more reliable method for de‑adhesion of Persian sturgeon egg compare to the common method. The suggestive concentration of trypsin is 6 IU/ml that removes the adhesiveness within 11 minutes.

کلیدواژه‌ها [English]

  • trypsin
  • Jelly Coat
  • Deadhesiveness of Eggs
  • Persian Sturgeon